Ο χαοτικός δρόμος
Ξεκινώ τη θεραπευτική τέχνη του τρεξίματος,
σκάβω το τούνελ των υπεραποστάσεων στο σημείο μηδέν της υδρογείου,
στην Ελλάδα, σκοτάδι και φως, δεξί, αριστερό,
συνεχίζω να τρέχω, αμέτρητα βήματα,
με τον ήρεμο, σταθερό και επίμονο ρυθμό,
φως και σκοτάδι, δεξί, αριστερό,
βλέπω πάνω τον απέραντο ουρανό, πετάω στ' άστρα,
γκρεμίζομαι κάτω στην άβυσσο,
όμως η σκέψη τρέχει μπροστά χιλιόμετρα, επιστρατεύοντας δυνάμεις,
τα πόδια σπρώχνουν την ψυχή και η ψυχή τα πόδια,
καθημερινά τρεκλίζω φορτωμένος τη γραφειοκρατία,
ενώ στους δρόμους ξετυλίγω διαρκώς χιλιόμετρα,
άλλοτε γυμνός κι άλλοτε ντυμένος με λυτρωτική ευφορία,
διαβαίνοντας την πόρτα των εξήντα ξεπερνώ το μήκος της διαμέτρου της γής,
επίτευγμα αθλητικής ικανότητας και ψυχικού σθένους,
στην Ελλάδα πάντα, σε αγώνες αντοχής μ' αντίπαλο εμένα,
νικώ τον εαυτό μου και κατακτώ τους στόχους μου,
επιτέλους οι προσδοκίες μου δώσανε ραντεβού με τη γιαγιά ιστορία ...
Όμως τώρα εμφανίζεται ένα παράξενο δίλημμα,
σταματώ ή συνεχίζω το δρόμο μπροστά;
υπάρχει τέλος του δρόμου;
ποιος ο τελικός στόχος;
τι ακολουθεί τον τερματισμό;
σε πόσους δρόμους θα βρω το τέλος των τερματισμών;
Αγαπώ το τρέξιμο και όχι το σκοπό του τρεξίματος,
το τρέξιμο, όπως και η ζωή ενδιαφέρουν και όχι ο σκοπός τους,
με συγκινεί όχι μόνο η ευχαρίστηση του τερματισμού των αγώνων,
αλλά και η κούραση, η αμφιβολία, ο πόνος, και το πάθος της θέλησης.
Η θετική ενέργεια απ' τα χαμόγελα και τις κουβέντες των συναθλητών
είναι η αύρα που σε νέους αγώνες δρόμου με ταξιδεύει.
Συνεχίζω τακτικά να τρέχω εκστατικά μέσα στο χωροχρόνο,
Τρέχω και αισθάνομαι, σκέπτομαι, πειραματίζομαι,
διαλογίζομαι, ονειροπολώ, γοητεύομαι...
Κάτω απ' τον ήλιο γράφω,
απλές αλλά έξοχες εξισώσεις:
Ζωή + Τρέξιμο = Ηδονή
Ζωή - Τρέξιμο = Θάνατος
Το μήνυμα αισιόδοξο φτερουγίζει,
κυνηγάμε τη ζωή για ν' αξίζει να ζούμε,
η ζωή είναι νίκη, κι η νίκη είναι ζωή,
όμως το ξέρω καλά πως η εντροπία του θανάτου θα φανερωθεί,
όπως το δάχτυλό μου από την τρύπια κάλτσα μου,
ένας
τέτοιος θρίαμβος αξίζει πραγματικά...!
Το ταξίδι της ζωής
Το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό
Το αδύνατο υπάρχει μόνο σαν λέξη στα λεξικά θαμένη.
Δεν είμαι ότι μου συνέβη, είμαι ότι αποφασίζω να γίνω.
Πιστεύοντας ότι μπορώ έχω φτάσει ήδη στη μέση του δρόμου.
Προσπαθώ με πάθος ή καθόλου, ελκόμενος από τις προκλήσεις των ορίων.
Η επιμονή μπορεί να μετατρέψει την αποτυχία σε κατόρθωμα.
Με ενθουσιάζει να πετυχαίνω αυτό που φαίνεται αδύνατο.
Στους δρόμους απολαμβάνω τις στιγμές, γιατί αυτές δεν διαρκούν για πάντα.
Την ατέλειωτη κούραση του ημεροδρόμου ακολουθεί το χαμόγελο του απείρου.
Το εκστατικό ταξίδι με οδηγεί από το όνειρο στις λυτρωτικές αλλαγές.
Μερικές φορές το μικρότερο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση
καταλήγει να είναι το μεγαλύτερο βήμα στη ζωή.
Τόλμησε το βήμα με κάθε τρόπο.
Τόλμησε να τρέξεις, διαγράφοντας στο χωροχρόνο βήματα,
και λύνοντας προβλήματα, να βλέπεις την ελπίδα ν' αχνοφέγγει!
Ώρα να τολμήσεις, να
τρέξεις, να αντέξεις...
Φωτο-γνωμικά
