Ο χαοτικός δρόμος 


Ξεκινώ  τη θεραπευτική τέχνη του τρεξίματος,

σκάβω το τούνελ των υπεραποστάσεων στο σημείο μηδέν της υδρογείου,

στην Ελλάδα, σκοτάδι και φως, δεξί, αριστερό,

συνεχίζω να τρέχω, αμέτρητα βήματα,

με τον ήρεμο, σταθερό και επίμονο ρυθμό,

φως και σκοτάδι, δεξί, αριστερό,

βλέπω πάνω τον απέραντο ουρανό, πετάω στ' άστρα,

γκρεμίζομαι κάτω στην άβυσσο, 

όμως η σκέψη τρέχει μπροστά χιλιόμετρα, επιστρατεύοντας δυνάμεις,

τα πόδια σπρώχνουν την ψυχή και η ψυχή τα πόδια,

καθημερινά τρεκλίζω φορτωμένος τη γραφειοκρατία,

ενώ στους δρόμους ξετυλίγω διαρκώς χιλιόμετρα,

άλλοτε γυμνός κι άλλοτε ντυμένος με λυτρωτική ευφορία,

διαβαίνοντας την πόρτα των εξήντα ξεπερνώ το μήκος της διαμέτρου της γής, 

επίτευγμα αθλητικής ικανότητας και ψυχικού σθένους,

στην Ελλάδα πάντα, σε αγώνες αντοχής μ' αντίπαλο εμένα,

νικώ τον εαυτό μου και κατακτώ τους στόχους μου,

επιτέλους οι προσδοκίες μου δώσανε ραντεβού με τη γιαγιά ιστορία ...

Όμως τώρα εμφανίζεται ένα παράξενο δίλημμα,

σταματώ ή συνεχίζω το δρόμο μπροστά;

υπάρχει τέλος του δρόμου;

ποιος ο τελικός στόχος;

τι ακολουθεί τον τερματισμό;

σε πόσους δρόμους θα βρω το τέλος των τερματισμών;

Αγαπώ το τρέξιμο και όχι το σκοπό του τρεξίματος,

το τρέξιμο, όπως και η ζωή ενδιαφέρουν και όχι ο σκοπός τους,

με συγκινεί όχι μόνο η ευχαρίστηση του τερματισμού των αγώνων,

αλλά και η κούραση, η αμφιβολία, ο πόνος, και το πάθος της θέλησης.

Η θετική ενέργεια απ' τα χαμόγελα και τις κουβέντες των συναθλητών 

είναι η αύρα που σε νέους αγώνες δρόμου με ταξιδεύει.

Συνεχίζω τακτικά να τρέχω εκστατικά μέσα στο χωροχρόνο,

Τρέχω και αισθάνομαι, σκέπτομαι, πειραματίζομαι,

διαλογίζομαι, ονειροπολώ, γοητεύομαι...

Κάτω απ' τον ήλιο γράφω,

απλές αλλά έξοχες εξισώσεις:

Ζωή + Τρέξιμο = Ηδονή

Ζωή - Τρέξιμο = Θάνατος

Το μήνυμα αισιόδοξο φτερουγίζει,

κυνηγάμε τη ζωή για ν' αξίζει να ζούμε,

η ζωή είναι νίκη, κι η νίκη είναι ζωή,

όμως το ξέρω καλά πως η εντροπία του θανάτου θα φανερωθεί,

όπως το δάχτυλό μου από την τρύπια κάλτσα μου,

ένας τέτοιος θρίαμβος αξίζει πραγματικά...!

Το ταξίδι της ζωής

Το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό

Το αδύνατο υπάρχει μόνο σαν λέξη στα λεξικά θαμένη.

Δεν είμαι ότι μου συνέβη, είμαι ότι αποφασίζω να γίνω.

Πιστεύοντας ότι μπορώ έχω φτάσει ήδη στη μέση του δρόμου.

Προσπαθώ με πάθος ή καθόλου, ελκόμενος από τις προκλήσεις των ορίων.

Η επιμονή μπορεί να μετατρέψει την αποτυχία σε κατόρθωμα.

Με ενθουσιάζει να πετυχαίνω αυτό που φαίνεται αδύνατο.

Στους δρόμους απολαμβάνω τις στιγμές, γιατί αυτές δεν διαρκούν για πάντα.

Την ατέλειωτη κούραση του ημεροδρόμου ακολουθεί το χαμόγελο του απείρου.

Το εκστατικό ταξίδι με οδηγεί από το όνειρο στις λυτρωτικές αλλαγές.

Μερικές φορές το μικρότερο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση

καταλήγει να είναι το μεγαλύτερο βήμα στη ζωή.

Τόλμησε το βήμα με κάθε τρόπο.

Τόλμησε να τρέξεις, διαγράφοντας στο χωροχρόνο βήματα,

και λύνοντας προβλήματα, να βλέπεις την ελπίδα ν' αχνοφέγγει!

Ώρα να τολμήσεις, να τρέξεις, να αντέξεις... 

Φωτο-γνωμικά

Το ταξίδι μας στο σύμπαν...μια πραγματική υπεραπόσταση

Ας ξεκινήσουμε με την απόσταση που διανύει ένας άνθρωπος καθώς μετακινείται στην επιφάνεια της Γης για τις διάφορες δραστηριότητές του. Προσεγγιστικά, αυτή η απόσταση εκτιμάται στα 50.000 έως 80.000 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια της ζωής ενός μέσου ανθρώπου. Αυτή είναι μια εντυπωσιακά μεγάλη απόσταση – ισοδύναμη με τον περίπλου της υδρογείου πάνω από μία φορά.

Στους αγώνες υπεραπόστασης, οι δρομείς, προσπαθώντας να ξεπεράσουν τα όριά τους, αντιμετωπίζουν σημαντικές φυσικές και ψυχολογικές προκλήσεις. Οι αποστάσεις που διανύουν είναι συνήθως πολύ μεγαλύτερες από τις συνηθισμένες αγωνιστικές αποστάσεις, και η απαίτηση για φυσική αντοχή, διάθεση, στρατηγική διαχείρισης της ενέργειας και προσαρμογής σε διάφορες συνθήκες είναι πολύ μεγαλύτερη.

Αλλά όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή η απόσταση ωχριά σε σύγκριση με την κίνηση που κάνουμε αν θεωρήσουμε τη Γη ως όχημά μας. Ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή σε 24 ώρες.

Όσοι βρίσκονται στον ισημερινό έχουν μια τεράστια γραμμική ταχύτητα εξαιτίας αυτής της περιστροφής – περίπου 1.680 km/h. Βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν στον ισημερινό, και μπορούμε να πούμε χοντρικά, ότι ο μέσος άνθρωπος κινείται συνεχώς με περίπου 1.500 km/h. Θεωρώντας μια διάρκεια ζωής περίπου 80 ετών, κάθε άτομο ταξιδεύει περίπου 1 δισεκατομμύριο χιλιόμετρα στη διάρκεια της ζωής του εξαιτίας της περιστροφής της Γης! Μπροστά σ' αυτή την απόσταση η απόσταση που διανύουμε πάνω στην επιφάνεια της Γης είναι ελάχιστη.

Όμως, εκτός από την ιδιοπεριστροφή της, η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Κατά μέσο όρο, η τροχιακή ταχύτητα της Γης είναι περίπου 30 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής 80 ετών, ο καθένας από εμάς διανύει περίπου 80 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα – μια απόσταση που «εξανεμίζει» την απόσταση που διανύουμε μόνο λόγω της περιστροφής του πλανήτη μας.

Αλλά, και ο Ήλιος κινείται με ταχύτητα περίπου 220 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, συμπαρασύροντας και την Γη σε μια τροχιά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Μία τέτοια πλήρης περιφορά, δηλαδή ένα «γαλαξιακό έτος», χρειάζεται περίπου 230 εκατομμύρια γήινα χρόνια για να ολοκληρωθεί.

H ζωή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γη πριν από περίπου 17 γαλαξιακά χρόνια, και σε μόλις 25 ακόμη γαλαξιακά χρόνια, ο Ήλιος θα πεθάνει. Σε σύγκριση με αυτές τις τεράστιες γαλαξιακές κλίμακες, μια ανθρώπινη ζωή φαίνεται μηδαμινής διάρκειας. Αλλά στην ανθρώπινη κλίμακα, η απόσταση που διανύει ο καθένας από εμάς στην διάρκεια της ζωής του, εξαιτίας της περιφοράς του Ήλιου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας, είναι περίπου 600 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Υπάρχει και συνέχεια που υπερκαλύπτει αυτή την απόσταση. Ολόκληρος ο γαλαξίας μας κινείται επίσης. Όλοι οι γαλαξίες, κατά μέσο όρο, απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, εξαιτίας της διαστολής του σύμπαντος. Εκτός από αυτή την κίνηση εξαιτίας της συμπαντικής διαστολής, κάθε γαλαξίας έχει κάποια δική του κίνηση – κάτι που οι αστρονόμοι αποκαλούν «ιδιόμορφη κίνηση». Για παράδειγμα, ο Γαλαξίας μας βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τον πλησιέστερο γείτονά μας, τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Η αμοιβαία βαρυτική έλξη είναι αρκετή για να κατακλύσει τη γενική διαστολή του σύμπαντος και σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, οι δυο γαλαξίες θα αρχίσουν να συγχωνεύονται. Επιπλέον, τόσο ο Γαλαξίας μας όσο και η Ανδρομέδα κατευθύνονται προς το σμήνος της Παρθένου, ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών περίπου 65 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Πέρα από αυτό, το σμήνος της Παρθένου και οι περιβάλλοντες γαλαξίες του κατευθύνονται προς τον Μεγάλο Ελκυστή, που είναι το κέντρο του υπερσμήνους μας, που ονομάζεται Λανιακέα.

Οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη συνδυασμένη κίνηση αυτών των βαρυτικών επιρροών παρατηρώντας την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Το υπόβαθρο μικροκυμάτων ορίζει ένα σύστημα αναφοράς ως προς το οποίο μπορούμε να μετρήσουμε την τοπική μας κίνηση που περιλαμβάνει την κίνηση της γης γύρω από τον ήλιο, του ήλιου γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας και του γαλαξία μας σε σχέση με τους γειτονικούς γαλαξίες. Κατά μήκος της κίνησής μας, η ακτινοβολία των φωτονίων υποβάθρου είναι λίγο μετατοπισμένη προς το ερυθρό (ανισοτροπία διπόλου υποβάθρου μικροκυμάτων).

Μετρώντας αυτή τη μετατόπιση, οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη συνολική μας ταχύτητα μέσα στο σύμπαν (σε σχέση με την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου), και αυτές οι μετρήσεις δίνουν μια ταχύτητα περίπου 630 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.

Έτσι, κατά την διάρκεια μιας μέσης ανθρώπινης ζωής 80 ετών, διανύουμε μια συνολική απόσταση 1,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ακόμα κι αν δεν βγούμε ποτέ από το σπίτι μας!


© 2017 Νικήτας Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε